41e op het WK in Vancouver

Hallo allemaal,

afgelopen week reisde ik met het Nederlandse team af naar Vancouver in Canada voor het WK triathlon.
Door de Olympische Spelen werd het WK (net als het EK) heel vroeg in het seizoen gehouden. Met als gevolg dat het zwemwater in Canada nog maar 12 graden was, met een buitentemperatuur van 14 graden....

Vooraf maakte iedereen zich erge zorgen over de kou, vooral de atleten uit warme landen als Australie. Ze eisten zelfs dat het zwemmen ingekort zou worden! Ook wereldkampioen Vanessa Fernandez was de kou in Pontevedra nog niet vergeten en haar coaches slaagden erin ervoor te zorgen dat er officials klaar stonden om bij atleten de helm af te doen als zij dat zelf niet konden door verkleumde vingers!

Het was grappig om te zien wat diverse atleten deden om de kou de baas te blijven. T-shirts, broeken, arm- en beenstukken en warmhoudfolie onder het wedstrijdpak, regenjasjes en handschoenen op de fiets geplakt... Sommigen hadden zelfs douchekapjes over hun helm gedaan! Ik vond het maar een beetje overdreven. Vergeleken met Pontevedra was het helemaal niet zo koud! Wel smeerde ik me helemaal in met vaseline.

Deze wedstrijd was mijn laatste kans om mij te kwalificeren voor de Olympische Spelen. Hiervoor moest ik bij de beste 12 eindigen. Maar ik maakte me geen illusies; vorig jaar werd ik 22e met een supervorm, dus met de mindere vorm waarin ik op het moment verkeer was dat een vrijwel onmogelijke opgave. Wel hoopte ik een goede wedstrijd neer te zetten, die moed en motivatie gaf voor de rest van het seizoen.

In Vancouver is er een heel groot verschil tussen eb en vloed, en het was van te voren vrij moeilijk te voorspellen hoe hoog (of laag) het water zou staan en hoe de stroming zou zijn. Van de junioren hadden we al gehoord dat er tijdens hun wedstrijd veel stroming was geweest, maar of dat bij ons ook zou zijn wisten we niet. Toen wij moesten starten werd het net eb, waardoor we een lang stuk over het strand en door het water moesten rennen voor we konden gaan zwemmen. Dat was niet gunstig voor mij. Ik lag na de start gelijk een paar meter achter en toen dook ik ook nog te vroeg. Het water bleef veel langer ondiep dan ik dacht, waardoor ik met mijn kop in het zand dook. Al met al was het zwemmen een drama. Ik had het gevoel dat ik helemaal achteraan lag. Uiteindelijk miste ik net de groep die nog naar de kopgroep zou fietsen, en kwam in een achtervolgend groepje terecht. De steile heuvel in het parcours die we 8 keer opmoesten, bleek ik gelukkig goed aan te kunnen en ik kon ontspannen fietsen. Daardoor ging het lopen eigenlijk ook nog best goed, maar een toppositie zat er toen natuurlijk al niet meer in, en ik werd 41e van de 62 dames. Vergeleken bij vorig jaar was dat natuurlijk niet zo goed, maar het was het hoogst haalbare in mijn huidige vorm. De andere Nederlandse dames (Lisa Mensink en Wieke Hoogzaad) werden 28e en 39e. Door mijn 41e plek stelde ik wel de Olypische startplek veilig voor Nederland. Helaas mag ik dus zelf niet gaan, maar door mij heeft Wieke Hoogzaad wel nog de kans in de komende 2 worldcups om zich te plaatsen voor de spelen.

De Britse Helen Tucker werd verassend wereldkampioen voor de Amerikaanse Sarah Haskins en de Nieuw-Zeelandse Samantha Warriner. De gedoodverfde favoriet Vanessa Fernandez kon inderdaad niet tegen de kou en werd 'slechts' 10e. Dat Helen Tucker wereldkampioen werd na vorig jaar volledig uit beeld te zijn geweest door blessures, gaf mij ook het vertrouwen dat ik weer aan de top kan komen.

Volgende week is het NK triathlon in Stein. Mijn plan om voor die wedstrijd nog even goed te trainen werd in het honderd gestuurd doordat ik na de terugreis uit Canada ziek werd... Ik probeer iedere keer positief te blijven, maar tot nu toe is het wel een pechjaar zeg... Hopelijk ben ik gauw weer beter en kan ik in Stein fit aan de start verschijnen.

Tot gauw!

Birgit

Ps. Bij de junioren deden Maaike Caelers en Tim Dullaart het supergoed door als 8e en 13e te finishen! Dat belooft wat voor de toekomst! Bij de heren onder 23 werden Gerbert van de Biggelaar en Martijn Dekker 34e en 44e. Mijn broer Sander had helaas geen goede wedstrijd en werd 44e.