Brons met een goud randje
Door: Birgit
Blijf op de hoogte en volg Birgit
25 Juni 2010 | Nederland, Stein
Hallo allemaal!
Vorig weekend was dan de eerste echt belangrijke wedstrijd van het seizoen, het NK sprint in Stein. Gelukkig was het weer niet zo slecht als ze voorspeld hadden. Omdat het wel behoorlijk koud was mochten we met wetsuit starten ondanks dat het water 20 graden was. Dit kwam door veranderde regelgeving binnen de Internationale Triathlon Unie in het geval dat de buitentemperatuur kouder is dan de watertemperatuur. Dat vond ik stiekem eigenlijk wel erg fijn hoor, anders sta je zo te bibberen op de kant.
Vooraf was Maaike Caelers de gedoodverfde favoriet. Zij is enorm in vorm en loopt dusdanig hard, daar is niets tegen te beginnen. Ik wist dat als zij bij ons in de kopgroep zat, het vrijwel onmogelijk zou zijn goud te halen. En helaas konden Sarissa de Vries en ik tijdens de 750 meter zwemmen geen gaatje slaan. Wel wisselden we allebei heel snel en even dacht ik dat we Maaike kwijt waren, maar ze kon toch aansluiten. Op de fiets deden Sarissa en ik al het werk, terwijl Maaike niet kon of wilde meefietsen. Dat was wel frustrerend, want we wisten alledrie dat Maaike de beste loper was. Ik probeerde nog een paar keer weg te fietsen, maar daar miste ik de explosiviteit voor. Het was bovendien zo kort (20km) dat we alweer gingen lopen voor ik er erg in had.
We gingen met zijn drieën lopen (de dames achter ons zijn geen moment in beeld geweest) en zoals verwacht ging Maaike er als een haas vandoor. Sarissa en ik vochten toen om het zilver en brons. Sarissa liep sterk weg en sloeg een klein gaatje. Na anderhalve ronde achtervolging kon ik weer bij haar komen, maar dat had zoveel kracht gekost dat ze op het laatst toch weer bij me wegliep. Met een seconde of tien voorsprong pakte zij het zilver. Ik werd dus derde op het NK en was daar toch tevreden mee. We hadden 18.30 gelopen op de 5 km, dus we hebben beiden gewoon heel hard gelopen. Natuurlijk was ik niet zo in vorm als de afgelopen vier jaar in Stein, maar het is weer een stap in de goede richting. Iedere wedstrijd word ik ietsje beter. Nu volgend weekend een Europacup in Brasschaat en dan trainen voor het NK Olympische Afstand in Holten op 10 juli. De Nederlandse Bond vond dat ik op basis van Stein wel vormbehoud had getoond om naar het EK te mogen, maar ik heb in samenspraak met mijn trainer René Godlieb besloten om niet te gaan zodat ik me optimaal kan voorbereiden op Holten. Ik wil in mijn laatste jaar graag twee keer op het podium komen op een NK. Eén keer is gelukt, maar in Holten zal de concurrentie nog veel sterker zijn.
Waarom nu dat gouden randje? Ten eerste omdat ik blij ben dat ik weer goed op niveau strijd heb kunnen leveren, en ten tweede omdat ik wel Nederlands kampioen dames-24 werd… Een beetje een troostprijs, maar toch :-)
Tot gauw, groetjes!
Birgit
Vorig weekend was dan de eerste echt belangrijke wedstrijd van het seizoen, het NK sprint in Stein. Gelukkig was het weer niet zo slecht als ze voorspeld hadden. Omdat het wel behoorlijk koud was mochten we met wetsuit starten ondanks dat het water 20 graden was. Dit kwam door veranderde regelgeving binnen de Internationale Triathlon Unie in het geval dat de buitentemperatuur kouder is dan de watertemperatuur. Dat vond ik stiekem eigenlijk wel erg fijn hoor, anders sta je zo te bibberen op de kant.
Vooraf was Maaike Caelers de gedoodverfde favoriet. Zij is enorm in vorm en loopt dusdanig hard, daar is niets tegen te beginnen. Ik wist dat als zij bij ons in de kopgroep zat, het vrijwel onmogelijk zou zijn goud te halen. En helaas konden Sarissa de Vries en ik tijdens de 750 meter zwemmen geen gaatje slaan. Wel wisselden we allebei heel snel en even dacht ik dat we Maaike kwijt waren, maar ze kon toch aansluiten. Op de fiets deden Sarissa en ik al het werk, terwijl Maaike niet kon of wilde meefietsen. Dat was wel frustrerend, want we wisten alledrie dat Maaike de beste loper was. Ik probeerde nog een paar keer weg te fietsen, maar daar miste ik de explosiviteit voor. Het was bovendien zo kort (20km) dat we alweer gingen lopen voor ik er erg in had.
We gingen met zijn drieën lopen (de dames achter ons zijn geen moment in beeld geweest) en zoals verwacht ging Maaike er als een haas vandoor. Sarissa en ik vochten toen om het zilver en brons. Sarissa liep sterk weg en sloeg een klein gaatje. Na anderhalve ronde achtervolging kon ik weer bij haar komen, maar dat had zoveel kracht gekost dat ze op het laatst toch weer bij me wegliep. Met een seconde of tien voorsprong pakte zij het zilver. Ik werd dus derde op het NK en was daar toch tevreden mee. We hadden 18.30 gelopen op de 5 km, dus we hebben beiden gewoon heel hard gelopen. Natuurlijk was ik niet zo in vorm als de afgelopen vier jaar in Stein, maar het is weer een stap in de goede richting. Iedere wedstrijd word ik ietsje beter. Nu volgend weekend een Europacup in Brasschaat en dan trainen voor het NK Olympische Afstand in Holten op 10 juli. De Nederlandse Bond vond dat ik op basis van Stein wel vormbehoud had getoond om naar het EK te mogen, maar ik heb in samenspraak met mijn trainer René Godlieb besloten om niet te gaan zodat ik me optimaal kan voorbereiden op Holten. Ik wil in mijn laatste jaar graag twee keer op het podium komen op een NK. Eén keer is gelukt, maar in Holten zal de concurrentie nog veel sterker zijn.
Waarom nu dat gouden randje? Ten eerste omdat ik blij ben dat ik weer goed op niveau strijd heb kunnen leveren, en ten tweede omdat ik wel Nederlands kampioen dames-24 werd… Een beetje een troostprijs, maar toch :-)
Tot gauw, groetjes!
Birgit
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
