Even wat gas terug... 46e in WC Salford

Hoi allemaal,

na mijn wereldreis naar Corner Brook moest ik gedwongen even wat gas terug nemen. Ik was kapot van 5 wedstrijden achter elkaar met al het reizen erbij. Sinds het EK heb ik ieder weekend een wedstrijd gehad! Na de lange terugreis vanuit Canada (met jetlag) had ik het even helemaal gehad. Niet mental hoor, na terugkomst wilde ik gelijk weer verder trainen, maar mijn lichaam zei duidelijk dat het even genoeg was; ik had overal spierpijn en was niet vooruit te branden. Ook had ik tijdens het inpakken van mijn fiets mijn rug verdraaid, waardoor ik last had van een verdoofd gevoel in mijn benen en armen. Kortom, ik zat niet zo lekker in mijn vel.

Daarom ging ik niet met zo'n positief gevoel naar de Wereldbeker van Salford, ik wist dat ik nog niet voldoende uitgerust was. Maar ik hoopte dat het nog wel zou gaan (nog één wedstrijd....). Ik had tenslotte alleen nog maar goede wedstrijden gedaan dit jaar.

We gingen met een leuke gemixte groep naar Salford (Manchester). Als elite-atleet ging naast mij en Huib Rost ook Wieke Hoogzaad voor het eerst weer mee, zij zou haar rentree maken in Salford (na er meer dan een jaar uit geweest te zijn door zwangerschap en blessures). Verder hadden we een groep junioren mee, die meededen met de junior-cup. Tim Dullaart, Annika Fangmann en Anouk en Maaike Caelers vertegenwoordigden ons land als jongste junioren. De oudere junioren en onder-23-jarigen waren in Kopenhagen dit weekend voor een ETU-cup.

De junioren beten het spits af op zondagmorgen. Anouk Caelers finishte bij de meisjes op een mooie 7e plaats. Tweelingzus Maaike had helaas minder geluk, zij viel tijdens het fietsen en moest per ambulance afgevoerd worden. Gelukkig bleef de schade beperkt tot schaafwonden. Annika Fangmann had ook pech; zij reed in de kop van de wedstrijd toen ze een lekke band kreeg en de wedstrijd moest staken. Bij de jongens finishte Tim als 10e, ook een mooie prestatie.

Daarna was het de beurt aan de dames. Ik startte goed en lag vrij snel voorin het veld, maar ik had niet de macht om daarna nog echt naar een goede positie te zwemmen. Ik kwam als 17e uit het water, en miste hierdoor net de kopgroep. Die 17e positie was toch een beetje teleurstellend omdat mijn zwemniveau normaal gesproken gelijkwaardig is aan de dames die nu in de kopgroep zaten. Maar goed, op een groep van 65 topatletes was het natuurlijk nog steeds hartstikke goed. Ik kwam in een klein achtervolgend groepje terecht en we reden twee rondes hard door om bij de kopgroep te komen. Helaas liep de kopgroep steeds meer uit en tot overmaat van ramp kwamen er nog 2 groepen van achteren die zich bij ons aansloten, zodat we met een groep van 40 dames over het parcours van 5 km denderden. Dit was voor mij echt balen omdat ik wist dat als het op het lopen aankomt ik international nog een van de minderen ben. Daarnaast was het ook gewoon mega gevaarlijk in zo’n grote groep, zoiets had ik nog nooit meegemaakt. De meeste dames gaan vierkant door de bocht en de bijna-valpartijen waren niet te tellen. Vooral aan het einde van het fietsen (wanneer iedereen vermoeid raakt en minder oplet) heb ik menig benauwd moment gehad. In het laatste rondje ontsnapte ik op een haar na aan een valpartij; de dame schuin voor me maakte een schuiver en ik kon haar nog nét ontwijken. De dame naast me had minder geluk, zij reed er vol op en werd echt gelanceerd. Later hoorde ik dat ze haar pols had gebroken. Gezien de rotvaart waarmee ze op de grond klapte, viel me dat nog mee. Maar goed, toen had ik dus wel even bibberende benen… Met zo’n grote groep de wissel in had ik ook nog nooit gedaan. Ik probeerde op het laatst wel wat naar voren te komen, maar dat idee had natuurlijk iedereen, dus het lukte niet erg. Daar moet ik nog wat beter op oefenen.

Het lopen was zoals verwacht niet mijn beste onderdeel dit weekend. Ik liep niet eens een slechte tijd (39.45) maar toch ging ik ten onder in dit worldcup-geweld. Het lukte me 5 dames uit de groep achter me te houden, en finishte als 46e. Niet de klassering waarop ik had gehoopt na de 20e plaats van vorige week… Maar goed, ik wist vooraf eigenlijk al dat ik niet super zou zijn. En aan het wedstrijdverloop kun je in je eentje ook niets veranderen. Als alles bij elkaar komt ben ik (nu nog) in het nadeel. Nu dus maar lekker uitrusten zodat ik over twee weken weer fris aan de start sta van de worldcup van Tiszaujvaros in Hongarije.

Groetjes! Birgit

Ps. Foto’s en uitslagen zijn te vinden op www.triathlon.org