2e in eerste wedstrijd van het seizoen!

Hoi allemaal,

ik hoop dat iedereen heeft ontdekt dat mijn vorige bericht uit 2 delen bestond? Om de een of andere reden heeft hij het 2e bericht voor het 1e geplaatst.

Met mij gaat het nog steeds heel goed. De mensen hier in het hostel beginnen me een beetje te kennen. Ik ben 'de triathleet'. Vooral onder de jongens trouwens, de dames zijn denk ik niet zo sportminded en vinden mij maar raar omdat ik rondloop in sportkleren en niet aan het zwembad lig in mijn bikini.

Zondag werd ik zoals afgesproken om 5 uur 's ochtends opgehaald door Mark, de voorzitter van de Sunshine Coast Triathlon Club, en zijn vrouw Joane. Zij gingen naar de wedstrijd met bbq, partytent, massagetafel, sportdrankjes en alles, voor alle leden van de triathlonclub. Dat was wel gezellig, want zo leerde ik tenminste nog meer mensen kennen hier. Ik werd gelijk uitgenodigd om deze week met hun trainingen mee te doen. Dat is wel gezellig.

De wedstrijd in Bribie Island was een beetje chaotisch. Er deden wel 800 mensen mee, dus ze startten in verschillende startgroepen. Maar niemand wist hoe laat de verschillende groepen zouden starten... Iedereen ging gewoon naar de start toe (750m rivieropwaarts) en wachtte af. Zo relaxt zijn ze hier wel. Ik had er een beetje moeite mee... :-) Ik moest echt weer even wennen aan het wedstrijdritme. Al mijn spullen klaarzetten, insmeren, wanneer ik mijn voeding moest nemen, enz. Wat dat betreft was het echt fijn dat ik deze wedstrijd had uitgekozen als opwarmer. Ik hoorde van Tanya de Boer dat er vorig jaar allemaal kwallen in de rivier zaten! Daar was ik wel een beetje bang voor, maar gelukkig ben ik er geeneen tegen gekomen. Ik dacht wel een keer iets te voelen prikken, maar ik ben als een gek doorgezwommen.

De 'pro's' starten in een aparte kleine groep voor deze sprinttriathlon (750m zwemmen, 20 fietsen en 5 lopen). Behalve ik was ook nog de Zwitserse selectie er met 2 dames. Verder was er alleen een australisch meisje dat enigszins ons niveau had. Veel tegenstand was er dus niet. Maar dit meisje kon wel hard zwemmen. Ze kwam als eerste uit het water met mij in haar kielzog. De Zwitserse meiden hadden toen 10-20 sec achterstand opgelopen. Met fietsen had ik de Australische snel ingehaald, maar ze bleef in mijn wiel plakken. Dat was een beetje kinderachtig, want het was een niet-stayerwedstrijd (dan moet je op 10 meter afstand van elkaar blijven). Volgens mij was ze een beetje geschokt dat ze opeens concurrentie had; ik hoorde dat ze de vorige wedstrijden op haar sloffen gewonnen had. De Zwitserse Nicola Spirig, voormalig wereldkampioen junioren, kwam op de fiets als een torpedo voorbij ons zetten. Dat was wel te verwachten, want zij is in het worldcupveld ook een van de sterkste fietsers. Gelukkig kan ik volgende week gewoon in haar wiel duiken als ze weer langskomt :-) Ik probeerde nu zo weinig mogelijk achterstand op te lopen, en tegelijkertijd mijzelf niet dood te rijden. Links rijden en rechts inhalen vereist behoorlijk wat concentratie als je het niet gewend bent! Soms vergat ik het en ging ik links langs iemand in een bocht. De mensen zullen wel gedacht hebben wie toch dat meisje was dat constant 'sorry, sorry' riep, onderwijl links en rechts mensen inhalend :-). Uiteindelijk was ik zelf heel tevreden met mijn fietsen, en ik had het Australische meisje met een snelle wissel al gauw op 50 m achterstand gezet. Maar ik bleek sowieso een veel sterkere loper te zijn. Nicola was niet meer in te halen, maar ik was erg tevreden over mijn lopen, ondanks dat mijn zool dubbel in mijn schoen zat. Ik werd dus tweede in mijn eerste wedstrijd van het jaar. Door het gebrek aan concurrentie was het een beetje lastig om te bepalen hoe goed dit nu eigenlijk was, maar mijn gevoel was goed, en dat is het belangrijkste. Hopen dat het volgende week ook zo goed voelt!

Ik ben nu inmiddels alweer bijna een week hier. Ik heb gisteren met de triathlonclub meegefietst om 5 uur 's ochtends! Dat doen ze hier altijd. Dan is het natuurlijk nog lekker koel. Het is wel fijn dat ik nu wat meer mensen ken. Ik krijg een steeds grotere schare fans die me zondag gaan aanmoedigen!
Het zal wel zwaar worden. Het zwemmen is in de zee, dus ik ben al aan het oefenen in het door de branding heenkomen. Dat is echt een techniek hoor, met golven van 1,5 meter hoog! Daar kan je de wedstrijd echt op winnen of verliezen. Vrijdag ga ik weer met de triathlonclub mee als ze in de zee gaan trainen. Kijken of ze nog tips voor me hebben.
Het fietsen en lopen gaat over een heuvel, die op zich niet zo zwaar is, maar we moeten hem 16x met fietsen en 8x met lopen op! Dat zal je op het laatst wel voelen denk ik. En natuurlijk zijn de australiers, nieuwzeelanders ed veel beter in vorm dan wij uit Europa, omdat wij net uit de winter komen en zij juist net zomer gehad hebben. Nou ja, ik ga er gewoon van genieten, en ik hoop dat ik een solide wedstrijd kan neerzetten waar ik de komende wedstrijden op voort kan bouwen. En natuurlijk droom ik stiekem van een superdag... :-)

Jullie horen het volgende week!

Groetjes, Birgit