terug op Nederlandse bodem

Hoi allemaal,

helaas heeft de titel van dit bericht geen uitroeptekens en woorden als 'geweldig begin van het seizoen'...

Ik wist dat het een heel zware wedstrijd zou worden, met bijna 80 dames aan de start, maar ik had er echt zin in om weer een wedstrijd op het hoogste niveau te doen. Tot ruim op de helft van de wedstrijd ging alles nog goed. Ik had niet zo goed gezwommen als anders; ik denk dat ik toch nog te onervaren ben in het zwemmen in de zee ten opzichte van de meeste andere dames. Vooral de Australische en Nieuw-Zeelandse dames zijn zoveel meer gewend om in de zee te zwemmen. Ik dacht dat ik goed geoefend had op het door de branding heen komen, maar na de start lag ik toch al gelijk een eind achter op de eerste groep dames. In de grote ronde zwemmen kon ik nog licht naar voren zwemmen met name door een aantal goede boeirondingen, maar mijn achterstand was al te groot. Met het uit het water komen had ik wel een goede golf te pakken en ik werd het strand op gelanceerd. Enigszins gedesorienteerd rende ik naar de wisselzone.

Gelukkig kwam ik in een goede fietsgroep terecht en konden we tijdens de 8 ronden fietsen steeds meer dames bijhalen. Na het fietsen hadden we nog maar 30 seconden achterstand op de kopgroep, terwijl de groep achter ons op 3 minuten was gezet. Ik voelde me heel erg sterk op de fiets; de heuvel die we 16x op moesten, voelde ik bijna niet en uiteindelijk had ik de 7e fietstijd.

Ik had een goede wissel en liep de eerste 500 meter goed mee. Helaas was dat het einde van mijn wedstrijd. Ik werd opeens licht in mijn hoofd en moest iets langzamer gaan lopen. Vervolgens werd ik zo misselijk dat ik dacht dat ik moest overgeven, in combinatie met enorme buikpijn. Mijn maag en darmen voelden aan alsof er stenen in zaten. Ik had zoiets nog nooit gehad. Ik heb de wedstrijd wel uitgelopen, maar het liefst was ik ergens op het gras langs de kant gaan liggen. Uiteindelijk kwam ik als 55e over de finish.

Echt een enorme teleurstelling dus. Waarschijnlijk ben ik zo misselijk geworden doordat ik veel zeewater heb binnen gekregen. De mensen van de triathlonclub waar ik mee had getraind zeiden dat het ook de-hydratatie kan zijn geweest. Waarschijnlijk heb ik de dagen voor de wedstrijd niet genoeg gedronken. Vorige week had ik helemaal geen last van de warmte tijdens de wedstrijd, maar toen was de start ook om 7 uur 's ochtends. Nu moesten we om 11 uur starten, bijna de warmste tijd van de dag. Achteraf is het de vraag of het verstandig was om de wedstrijd uit te lopen. Ik heb een paar dagen heel erg last gehad van mijn maag. De nacht na de wedstrijd kon ik niet slapen van de buikpijn (en ook van de teleurstelling). Waarschijnlijk heb ik het door zo verkrampt door te lopen alleen maar erger gemaakt. Maar goed, ik vind dat je pas uit de wedstrijd mag stappen als je een gebroken been hebt ofzoiets. Wat dat betreft ben ik ook wel trots op mezelf dat ik gewoon doorgegaan ben, hoewel het echt een lijdensweg was.

Ziek worden tijdens de wedstrijd kan atijd gebeuren, alleen is de kater zoveel groter als dat in Australie gebeurt dan dat het je in Belgie of Duitsland een keer overkomt. Maar goed, het positieve is dat het verder niets met mijn trainingen of vorm te maken heeft, dus ik laat mijn kop niet hangen en ga weer vrolijk verder met trainen, zodat ik bij de komende wedstrijden wel wat kan laten zien. OVer 2 weken gaan we met de Nederlandse selectie naar Rio Major in Portugal, waar we vooral veel gaan fietsen en lopen. Daar heb ik al heel erg veel zin in!

Groetjes! Birgit