Goud in Meerhout!

Hoi allemaal,

Afgelopen zondag deed ik mee aan de Belgische superprestige in Meerhout. Ik was van plan mijn prestatie van afgelopen jaar (1e) te herhalen. Omdat het een trainingswedstrijd was, had ik de dagen voor de wedstrijd nog vol doorgetraind. Het was dus even afwachten hoe de benen zouden voelen.

Het zwemmen ging zoals verwacht erg goed. Ik lag na 10 meter al los van de rest van het veld. Zoals een Belgische toeschouwer langs de kant opmerkte: ‘Amai, die gaat gelijk een kanon!’. We zwommen in het Albert-kanaal, wat op sommige plaatsen wel 100m breed was. Omdat de meeste stroming in het midden van het kanaal was (we zwommen met de stroming mee), zwom ik midden het kanaal op. Het moet wel een raar gezicht zijn geweest, zo’n klein zwemmertje helemaal alleen voorop midden op het kanaal. Het was wel wat moeilijk oriënteren in mijn eentje zonder voor-kanoërs, en een af en toe week ik wel wat erg ver af. Dezelfde toeschouwer: ‘Amai, die gaat veel te wijd naar ginder!’ Ondanks dat ik misschien wat teveel had gezwommen kwam ik met anderhalve minuut voorsprong op de 2e dame uit het water. Toen in mijn eentje de fiets op, begeleid door 4 motoren!

Het fietsen viel me een beetje tegen. Er stond erg veel wind, het leek wel of ik overal tegenwind had! Ik ben het ook niet gewend om in mijn eentje te fietsen, ik begon me al snel te vervelen. Ik probeerde wel te focussen, maar dat ging maar moeizaam. Ik heb gewoon de interactie met andere atleten nodig. Nou, die interactie kwam in de vorm van de Belgische Joke Coysman. Ik baalde natuurlijk wel dat ze me ingehaald had, maar ik leefde ook helemaal op. Met z’n tweeën konden we tenminste kop-over-kop fietsen, wat behalve veel leuker, natuurlijk ook veel sneller ging. Daardoor konden we de voorsprong op de rest van het veld nog wat vergroten. We sprongen uiteindelijk de fiets af met een kleine 2 minuten voorsprong. Ik wisselde zoals altijd heel snel en ging als 1e lopen. Twee jaar geleden liep Joke nog harder dan ik, en ik denk dat ze niet verwacht had dat ik zo snel weg zou lopen. De eerste klap was dus al uitgedeeld, en die kwam ze niet meer te boven. Het lopen ging verder erg goed, vooral de eerste 5 km liep ik hard. Het verschil met Joke liep alleen maar op en ook de nummer 3 op dat moment, Eva Janssen (vorig jaar 4e op het NK en een heel goede loopster), kwam niet dichterbij. Toen heb ik wat gas terug genomen. Ik had de dag voor de wedstrijd mijn rug verdraaid bij het boodschappen uitladen (altijd gevaarlijk :-)) en daardoor wat minder gevoel in mijn linkerbeen. Ik wilde het niet forceren en besloot de wedstrijd soepel uit te lopen. Het was tenslotte een trainingswedstrijd. Maar op het moment dat ik mijn tempo wat liet vieren, stoomde Eva juist op volle snelheid door, eerst om Joke in te halen, en daarna kreeg ze mij in het vizier. De laatste kilometer kreeg ik dus opeens te horen dat ze 30 seconden achter me zat! Gelukkig kon ik nog makkelijk versnellen en won ik toch nog onbedreigd.

Ik was uiteindelijk best tevreden. Ik had net zo hard gezwommen en gefietst als vorig jaar, en wel twee minuten harder gelopen! Daar was ik heel blij mee. Komende zondag gaat het echte werk weer beginnen met een worldcup in Madrid. Zoals ieder jaar is die wedstijd weer erg sterk bezet. Het parcours is heel erg zwaar, met een steile heuvel die we wel 8x moeten beklimmen. Vorig jaar was ik nog niet sterk genoeg om met de besten mee te kunnen op die heuvel. Ik ben benieuwd hoe ik er dit jaar voor sta.

Groetjes! Birgit