Aapjes kijken in Richardsbay

Hallo allemaal!

Na mijn goede wedstrijd in Spanje had ik er alle vertrouwen in dat mijn eerste worldcup van dit seizoen ook goed zou gaan. De extreme omstandigheden in Pontevedra werkten echter langer door dan ik gedacht had. Een week na de wedstrijd had ik nog steeds spierpijn! Ik had op dat moment beter naar mijn lichaam moeten luisteren en meer rust moeten nemen, maar gretig als ik was heb ik in die week toch 29 uur getraind… Met als gevolg dat ik eigenlijk te vermoeid naar Zuid-Afrika af reisde. Later bleek dat iedereen die in Pontevedra was geweest nog niet hersteld was, het was gewoon een bizar zware wedstrijd geweest.

We waren met een aardige Nederlandse afvaardiging in Richardsbay. Naast mij stond ook Lisa Mensink aan de start (die vorige week in Korea al een top-10 haalde!) en bij de mannen deden mijn broer Sander en Youri Severin mee. Het was een ontzettend goed georganiseerde wedstrijd. Overal stond gratis eten en drinken voor ons, echt geweldig. Het enige gevaar tijdens de wedstrijd kwam van de aapjes die in grote getale langs het parcours zaten. De mensen bij de wisselzone moesten goed opletten dat er geen aapje met een schoen ofzo vandoor ging :-)

Ik was als 31e geplaatst voor deze worldcup en stond dus niet bij de beste zwemmers op het ponton. Dat kan wel eens een voordeel zijn omdat je dan snel weg kan zwemmen bij de mindere zwemmers om je heen, zodat je niet zo in het gewoel zit. Nu werd ik echter gelijk na de start al onwijs gehinderd door de Franse naast me. Ze zwom echt als een blinde constant over me heen. Uiteindelijk ben ik aan de buitenkant helemaal om iedereen heen gezwommen zodat ik tenminste wat ruimte had. Dat kostte natuurlijk veel tijd waardoor ik de rest van het zwemonderdeel aan een inhaalrace bezig was. Ik kwam net achter de kopgroep uit het water en hoopte met een snelle wissel nog aan te kunnen haken. Ik nam de bocht in de wisselzone echter iets te scherp en ging onderuit.

Gelukkig vormde zich al snel een 2e groep op 30 seconden achterstand die goed samenwerkte, zodat we uiteindelijk bij de kopgroep konden aansluiten. Tijdens het fietsen op het heuvelachtige parcours voelde ik me al niet geweldig, en toen ik ging lopen voelde ik gelijk dat dit het niet ging worden vandaag. Mijn benen wilden gewoon niet. Tot mijn verbazing zag ik Lisa vlak voor me opeens van het parcours afwijken en de publieke toiletten in rennen! Zij had iets verkeerds gegeten en moest uitstappen. Ik besloot niet op te geven, ondanks dat het zo slecht ging was het toch belangrijk om punten voor de Olympische ranking te halen. Met in mijn achterhoofd dat ik over 6 dagen weer aan de start van het EK sta, liep ik de wedstrijd zo ontspannen mogelijk uit naar een 33e plaats.

Ik was best teleurgesteld, maar ik weet ook waar het aan ligt dat het niet goed ging. Melanie Annaheim, die in Pontevedra nog 2e werd, finishte net voor me. Ook zij was gewoon nog te moe. De komende week ga ik dus alleen maar uitrusten, zodat ik in Lissabon weer helemaal fit aan de start sta!

Groetjes, Birgit

PS. Mijn broer deed het bij de mannen geweldig en finishte in een super spannende wedstrijd als 8e! Hiermee heeft hij zich geplaatst voor de Olympische Spelen, echt geweldig!