Een EK om snel te vergeten...

Hallo allemaal,

na mijn mooie NK-titel, nu helaas een wat minder vrolijk stukje. Vol goede moed ging ik naar Holten, vastbesloten een superwedstrijd neer te zetten. Jammer genoeg verprutste ik het voor mezelf...

Ik had een goede start, maar kwam slecht de eerste boei rond. Ik was helemaal rechts op het ponton gaan staan naast Vanessa Fernandez, maar die kant bleek uiteindelijk niet zo gunstig. We moesten heel ruim om de boei en zo kwam ik bijna helemaal achteraan te liggen. De tweede ronde zwom ik (zoals zovaak de laatste tijd) nog een heel eind naar voren, zodat ik nog aan de staart van de eerste groep uit het water kwam. Toen was er eigenlijk nog niets aan de hand, maar daarna verprutste ik mijn wissel... Ik kwam niet in mijn fietsschoen en verloor hiermee een paar seconden, die cruciaal bleken te zijn. Ik verloor de aansluiting met de eerste groep en zag ze zo bij me wegrijden. 10 meter werd 20 meter, 20 meter werd 30 meter en toen was ik verloren. Ik kwam er niet meer bij. Dat zo'n klein foutje het verschil maakt tussen een goede wedstrijd en een slechte wedstrijd, is echt niet te verteren. Je slaat jezelf echt voor je kop. Waarom niet een klein beetje harder gezwommen, waarom ben ik niet iets harder door de wissel gerend, had ik echt niet iets harder kunnen fietsen?

Maar goed, ik gaf natuurlijk niet op. Het groepje waarin ik uiteindelijk terecht kwam (met ex-olympisch kampioen Kate Allen) probeerde de achterstand te beperken, maar het liep toch op tot bijna 3 minuten. Met lopen had ik toen niet echt meer de spirit om tot het gaatje te gaan. Een goed resultaat was niet meer te halen en het speelde toch in mijn hoofd dat ik volgende week weer een belangrijke wedstrijd had. Ik liep een nette tijd en werd uiteindelijk 27e. Wel geweldig vond ik al het publiek dat aan de kant stond en maar bleef juichen. Dat gaf me wel een goed gevoel en ik ben heel blij dat ik ondanks alles gewoon ben doorgegaan. Het is gewoon super balen dat je tijdens een wedstrijd waar je zo naar hebt toegeleefd, niet kan presteren wat je had gehoopt. Maar goed, dat is triathlon. En gelukkig zijn er nog genoeg wedstrijden de komende tijd. Mijn vorm is goed, ik mis alleen wat scherpte, concentratie en agressie. Daar ga ik de komende weken aan werken.

Ik ben op dit moment alweer in Kitzbuhel in Oostenrijk, voor de world Championships series. 2 jaar geleden had ik hier een van mijn beste wedstrijden ooit, hopelijk kan ik dat kunststukje van toen herhalen. Ik ben er in ieder geval op gebrand dit mislukte EK even goed recht te zetten.


Groetjes, Birgit

Ps. De teamwedstrijd op donderdag was erg spannend tot het laatste aan toe. Het was een estafette waarbij 2 mannen en 2 vrouwen afwisselend een mini-triathlon aflegden (zoals in Witten 3 weken geleden). We lagen op een gegeven moment zelfs op koers voor een medaille! Helaas kwam in de laatste kilometer van het fietsen alles weer bij elkaar en kwam het op de laatste 2 km lopen aan, waar 7 mannen tegelijkertijd aan begonnen. We eindigden uiteindelijk als 5e team. Het was wel superleuk om te doen, hopelijk blijft dit een vast onderdeel op het EK en WK.

Ps2. Ik heb van meerdere mensen heel veel mooie foto's gekregen van het EK, super bedankt daarvoor! Gelukkig heb ik de foto's nog... :-) Die zet ik zodra ik weer thuis ben op de site.

Ps3. Ik kan niet alle prestaties van het Nederlandse team vermelden, maar de zilveren medaille bij de junioren van Rachel Klamer moet ik natuurlijk wel even noemen! Verder deed Lisa Mensink het super door 10e te worden in mijn wedstrijd en Sander deed het ook goed door 21e te worden, al had hij op iets meer gehoopt.