4e in 39 graden!
Door: Birgit
Blijf op de hoogte en volg Birgit
12 Augustus 2009 | Turkije, Eğirdir
Hallo allemaal!
vorige week reisde ik samen met Danne Boterenbrood af naar het binnenland van Turkije voor mijn 2e Europacup van dit seizoen. Egirdir ligt 180 kilometer landinwaarts van Antalya aan een prachtig groot meer. Ik vermoed dat hier in vroeger tijden de rijke Turken vakantie vierden (het is ook een ski-oord in de winter) maar tegenwoordig legt Egirdir het duidelijk af tegen het massale toerisme aan de kust. De hotels getuigen van de vergane glorie: ze zijn allemaal wat vervallen en het dorpje zelf ligt er slaperig bij. Geen westerse blokkenhotels dus, maar dat is alleen maar positief. Omdat hier voornamelijk Turkse mensen vakantie komen vieren, spreekt vrijwel niemand Engels. Ik vond het al zo vreemd dat de website van ons hotel alleen in het Turks was... Maar goed, met handen, voeten en een vriendelijke glimlach kom je een heel eind. Aan de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de bevolking lag het in ieder geval niet.
De organisatie was perfect geregeld. Het vervoer vanaf het vliegveld en al onze maaltijden waren gratis, en we konden ook gratis overnachtingen krijgen. Omdat dat met meerdere mensen op een kamer was, besloten Danne en ik om in een hotel te gaan zitten. De wedstrijdvoorbereiding moest er tenslotte niet onder lijden, en zo duur was het nou ook weer niet. Gelukkig voor ons bleken bijna alle gratis maaltijden door ons hotel verzorgd te worden, dus wij zaten prima! De maaltijd bestond wel iedere keer uit dezelfde broodjes kebab (niet zo heel goed voedsel voor de wedstrijd) maar het smaakte goed en het is natuurlijk ook wel typisch Turks. Erbij kregen we een soort feta-achtige yoghurtdrank, waarvan je na elke hap kebab een slok moest drinken. Voor de mannen was er zelfs zondag, enkele uren voor hun wedstrijd, nog een stand met kebab geregeld naast de wisselzone! Ik vraag me af wie daar gebruik van heeft gemaakt...
De avond voor de wedstrijd was er dan wel een pastaparty. En pasta zullen ze krijgen, moeten ze hebben gedacht... Zie de foto onderaan. Ik heb nog nooit van mijn leven zo'n grote pan met pasta gezien. Let vooral op de enorme houten schep waarmee de pasta werd opgeschept. De vrouw ernaast is een presentatrice van de (plaatselijke?) tv die waarschijnlijk vertelt dat wij dat iedere dag eten :-)
De gratis accomodatie was, zo hoorden we van onze collega-atleten, erg 'apart'. Blijkbaar was een plaatselijke gevangenis bereid gevonden om de atleten onderdak te bieden! Er liepen overal (vrouwelijke) bewakers rond met handboeien aan hun riem, en de dames en heren werden strikt gescheiden. Lena Brunkhorst, de latere winnares, was hier met haar vriend, maar die mocht slechts onder escorte van een bewaker heel even bij haar langs gaan. Ons hotel was prima ondanks de gifgroene kamers, de live muziek die tot ver in de nacht doorging en de medina achter het hotel waar elke paar uur een oproep tot het gebed uit klonk. Ook waren er behoorlijk wat bruiloften dit weekend, en dat werd gevierd door hele optochten luid toeterende auto's met straal bezopen mensen achter het stuur. Gelukkig had ik oordopjes... :-)
Maar goed, de wedstrijd! Het was de twee dagen voor de wedstrijd behoorlijk warm geweest, zo rond de 35 graden, maar omdat er een behoorlijke wind stond was het goed te doen. Op de dag van de wedstrijd stond er geen wind en liep het kwik op tot 39 graden! Wij moesten om half twaalf starten, zo ongeveer op het heetst van de dag dus... Bij het neerzetten van mijn spullen in de wissel werd ik al bijna niet goed van de hitte, ik heb snel alles klaar gemaakt en ben toen als de wiedeweerga weer in de schaduw gaan zitten. Gelukkig bleek ik er tijdens de wedstrijd niet zo'n last van te hebben.
Ik had op basis van mijn wereldranking startnummer 1 gekregen, maar ik wist dat er een aantal goede andere dames meededen. We startten op een ponton, waar ik als best geklasseerde als eerste een plekje mocht uitzoeken. Ik startte redelijk en omdat we maar een ronde hoefden te zwemmen, hadden we alle ruimte. De eerste boei lag namelijk pas op 700m zwemmen. De Deense Line Jenssen, pas overgestapt van wedstrijdzwemmen naar triathlon, zwom gelijk weg. Jammer genoeg kon ik niet in haar benen blijven. Mijn startsnelheid is nog net niet goed genoeg. Dat is iets waar ik de komende tijd nog aan moet werken. Ik zwom dus achter haar aan en kwam als 2e uit het water met in mijn kielzog nog 3 andere dames waaronder Danne, die goed gezwommen had. Line Jenssen had 30 seconden voorsprong en met zijn vieren probeerden we het gat te dichten. We hadden het gat al grotendeels gedicht toen de 2e groep onder leiding van Lena Brunkhorst ons inhaalde. Dat was wel balen want in deze groep zaten een aantal goede lopers zoals de Spaanse Pilar Hidalgo, die medailles heeft gehaald in Worldcups. Ook viel het tempo helemaal stil en kon Line Jenssen haar voorsprong weer vergroten. Ik heb op reserve meegedraaid in de groep en bereidde me voor op het lopen in de hitte. Ik ging als eerste de wissel in en begon aan het lopen. Pilar Hidalgo, Lena Brunkhorst en een Russisch meisje liepen gelijk hard weg. Ik begon redelijk voorzichtig omdat ik niet in wilde storten door de warmte. De 2e ronde leek mijn strategie vruchten af te werpen, want nadat ik eerst de Russische had ingehaald, kwam ik steeds dichter bij de eerste drie dames en kwam het podium in zicht! Lena Brunkhorst en Pilar Hidalgo hadden ondertussen Line Jenssen ingehaald. Zij leek helemaal kapot te gaan, maar herstelde zich in de laatste ronde miraculeus en won de wedstrijd nog bijna. Ik bleef pushen, maar ik had niet meer genoeg over om ze in te halen. Toch was ik ontzettend blij met mijn 4e plaats, het voelde allemaal super aan. Danne had met lopen erge last van de warmte en finishte uiteindelijk als 11e.
Dit was weer een fijne wedstrijd die me behoorlijk wat punten heeft opgeleverd voor de Europese ranglijst. Ik sta nu nog 7e, maar ben natuurlijk wel van plan weer bij de beste 3 te eindigen zoals de afgelopen 2 jaar. Over 3 weken is er weer een kans om mijn positie te verbeteren bij de Europacup in Carlsbad (Tjechie). Het is 8 jaar geleden dat ik hier voor het laatst geweest ben voor het EK junioren in 2001. Ik kan me de vreselijk zware klim in het parcours nog levendig voor de geest halen! Maar goed, ik ga ervan uit dat ik in de loop der jaren behoorlijk wat sterker ben geworden... Er staat een heel zwaar deelnemersveld dus ik ben benieuwd! Maar de komende weken ga ik eerst nog even hard trainen.
Tot gauw, groetjes!
Birgit
vorige week reisde ik samen met Danne Boterenbrood af naar het binnenland van Turkije voor mijn 2e Europacup van dit seizoen. Egirdir ligt 180 kilometer landinwaarts van Antalya aan een prachtig groot meer. Ik vermoed dat hier in vroeger tijden de rijke Turken vakantie vierden (het is ook een ski-oord in de winter) maar tegenwoordig legt Egirdir het duidelijk af tegen het massale toerisme aan de kust. De hotels getuigen van de vergane glorie: ze zijn allemaal wat vervallen en het dorpje zelf ligt er slaperig bij. Geen westerse blokkenhotels dus, maar dat is alleen maar positief. Omdat hier voornamelijk Turkse mensen vakantie komen vieren, spreekt vrijwel niemand Engels. Ik vond het al zo vreemd dat de website van ons hotel alleen in het Turks was... Maar goed, met handen, voeten en een vriendelijke glimlach kom je een heel eind. Aan de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de bevolking lag het in ieder geval niet.
De organisatie was perfect geregeld. Het vervoer vanaf het vliegveld en al onze maaltijden waren gratis, en we konden ook gratis overnachtingen krijgen. Omdat dat met meerdere mensen op een kamer was, besloten Danne en ik om in een hotel te gaan zitten. De wedstrijdvoorbereiding moest er tenslotte niet onder lijden, en zo duur was het nou ook weer niet. Gelukkig voor ons bleken bijna alle gratis maaltijden door ons hotel verzorgd te worden, dus wij zaten prima! De maaltijd bestond wel iedere keer uit dezelfde broodjes kebab (niet zo heel goed voedsel voor de wedstrijd) maar het smaakte goed en het is natuurlijk ook wel typisch Turks. Erbij kregen we een soort feta-achtige yoghurtdrank, waarvan je na elke hap kebab een slok moest drinken. Voor de mannen was er zelfs zondag, enkele uren voor hun wedstrijd, nog een stand met kebab geregeld naast de wisselzone! Ik vraag me af wie daar gebruik van heeft gemaakt...
De avond voor de wedstrijd was er dan wel een pastaparty. En pasta zullen ze krijgen, moeten ze hebben gedacht... Zie de foto onderaan. Ik heb nog nooit van mijn leven zo'n grote pan met pasta gezien. Let vooral op de enorme houten schep waarmee de pasta werd opgeschept. De vrouw ernaast is een presentatrice van de (plaatselijke?) tv die waarschijnlijk vertelt dat wij dat iedere dag eten :-)
De gratis accomodatie was, zo hoorden we van onze collega-atleten, erg 'apart'. Blijkbaar was een plaatselijke gevangenis bereid gevonden om de atleten onderdak te bieden! Er liepen overal (vrouwelijke) bewakers rond met handboeien aan hun riem, en de dames en heren werden strikt gescheiden. Lena Brunkhorst, de latere winnares, was hier met haar vriend, maar die mocht slechts onder escorte van een bewaker heel even bij haar langs gaan. Ons hotel was prima ondanks de gifgroene kamers, de live muziek die tot ver in de nacht doorging en de medina achter het hotel waar elke paar uur een oproep tot het gebed uit klonk. Ook waren er behoorlijk wat bruiloften dit weekend, en dat werd gevierd door hele optochten luid toeterende auto's met straal bezopen mensen achter het stuur. Gelukkig had ik oordopjes... :-)
Maar goed, de wedstrijd! Het was de twee dagen voor de wedstrijd behoorlijk warm geweest, zo rond de 35 graden, maar omdat er een behoorlijke wind stond was het goed te doen. Op de dag van de wedstrijd stond er geen wind en liep het kwik op tot 39 graden! Wij moesten om half twaalf starten, zo ongeveer op het heetst van de dag dus... Bij het neerzetten van mijn spullen in de wissel werd ik al bijna niet goed van de hitte, ik heb snel alles klaar gemaakt en ben toen als de wiedeweerga weer in de schaduw gaan zitten. Gelukkig bleek ik er tijdens de wedstrijd niet zo'n last van te hebben.
Ik had op basis van mijn wereldranking startnummer 1 gekregen, maar ik wist dat er een aantal goede andere dames meededen. We startten op een ponton, waar ik als best geklasseerde als eerste een plekje mocht uitzoeken. Ik startte redelijk en omdat we maar een ronde hoefden te zwemmen, hadden we alle ruimte. De eerste boei lag namelijk pas op 700m zwemmen. De Deense Line Jenssen, pas overgestapt van wedstrijdzwemmen naar triathlon, zwom gelijk weg. Jammer genoeg kon ik niet in haar benen blijven. Mijn startsnelheid is nog net niet goed genoeg. Dat is iets waar ik de komende tijd nog aan moet werken. Ik zwom dus achter haar aan en kwam als 2e uit het water met in mijn kielzog nog 3 andere dames waaronder Danne, die goed gezwommen had. Line Jenssen had 30 seconden voorsprong en met zijn vieren probeerden we het gat te dichten. We hadden het gat al grotendeels gedicht toen de 2e groep onder leiding van Lena Brunkhorst ons inhaalde. Dat was wel balen want in deze groep zaten een aantal goede lopers zoals de Spaanse Pilar Hidalgo, die medailles heeft gehaald in Worldcups. Ook viel het tempo helemaal stil en kon Line Jenssen haar voorsprong weer vergroten. Ik heb op reserve meegedraaid in de groep en bereidde me voor op het lopen in de hitte. Ik ging als eerste de wissel in en begon aan het lopen. Pilar Hidalgo, Lena Brunkhorst en een Russisch meisje liepen gelijk hard weg. Ik begon redelijk voorzichtig omdat ik niet in wilde storten door de warmte. De 2e ronde leek mijn strategie vruchten af te werpen, want nadat ik eerst de Russische had ingehaald, kwam ik steeds dichter bij de eerste drie dames en kwam het podium in zicht! Lena Brunkhorst en Pilar Hidalgo hadden ondertussen Line Jenssen ingehaald. Zij leek helemaal kapot te gaan, maar herstelde zich in de laatste ronde miraculeus en won de wedstrijd nog bijna. Ik bleef pushen, maar ik had niet meer genoeg over om ze in te halen. Toch was ik ontzettend blij met mijn 4e plaats, het voelde allemaal super aan. Danne had met lopen erge last van de warmte en finishte uiteindelijk als 11e.
Dit was weer een fijne wedstrijd die me behoorlijk wat punten heeft opgeleverd voor de Europese ranglijst. Ik sta nu nog 7e, maar ben natuurlijk wel van plan weer bij de beste 3 te eindigen zoals de afgelopen 2 jaar. Over 3 weken is er weer een kans om mijn positie te verbeteren bij de Europacup in Carlsbad (Tjechie). Het is 8 jaar geleden dat ik hier voor het laatst geweest ben voor het EK junioren in 2001. Ik kan me de vreselijk zware klim in het parcours nog levendig voor de geest halen! Maar goed, ik ga ervan uit dat ik in de loop der jaren behoorlijk wat sterker ben geworden... Er staat een heel zwaar deelnemersveld dus ik ben benieuwd! Maar de komende weken ga ik eerst nog even hard trainen.
Tot gauw, groetjes!
Birgit
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
