6e in Tsjechie, 1e in Aalsmeer en 4e in Knokke!

Hoi allemaal,

door mijn vakantie/trainingskamp de afgelopen weken heeft mijn website een beetje vertraging opgelopen. Ik heb ondertussen alweer 4 wedstrijden gedaan! En allemaal met behoorlijk goed resultaat, ik ben weer lekker op dreef.

ETU-cup Karlovy Vary

Na mijn goede wedstrijd in Turkije heb ik eerst weer twee weken hard getraind. Daarna ging ik met Jochen op vakantie/trainingskamp naar Tsjechië, waarbij we op de heenweg een dag bij het WK atletiek in Berlijn gekeken hebben. Dat was echt super! We hebben de finale van de 200m mannen gezien met Hussain Bolt, de series van de 5000m en de series van de 800m met Bram Som en onze Ierse vriend Thomas. Zo prachtig om te zien hoe hard die mannen lopen. Thomas zat helaas in een langzame serie en kwam dus niet in de halve finale. Maar het was toch leuk om iemand die je kent in zo’n enorm stadion te zien lopen. Die geweldige atmosfeer, dat moet echt indrukwekkend zijn om mee te maken.

In 2001 was ik voor het eerst en het laatst in Carlsbad (de Nederlandse naam voor Karlovy Vary) geweest. Het is een mooi oud stadje, dat zowel vroeger als tegenwoordig erg in trek is als kuuroord. Het water uit de thermische bronnen moet genezing bieden tegen allerlei kwalen (maar smaakt vreselijk smerig naar zwavel, zo ontdekte Jochen toen hij tijdens het lopen een slokje wilde nemen). De prachtige oude hotels zitten dus vooral vol met ouden van dagen en mensen met allerlei aandoeningen (voornamelijk polio, hoewel de gevolgen daarvan natuurlijk ook wat meer in het oog springen).
In 2001 deed ik in Carlsbad mee aan het Europees kampioenschap triathlon voor junioren. Het fietsparcours met een klim van 21% met kasseitjes vond ik toen zo verschrikkelijk dat ik nooit meer ben terug geweest, ook al wordt hier ieder jaar een ETU-cup georganiseerd. Dit jaar vond ik dat het tijd werd om het spook te verjagen en terug te keren. Het was tenslotte 8 jaar geleden dat ik het hier als 18-jarig meisje zo zwaar had gehad, en ik nam aan dat ik in de loop der jaren wel sterker was geworden. Gelukkig was dat ook zo!

Er stond een heel goed veld aan de start; er waren zeker 10 dames die op het podium konden komen. Ik had zelf startnummer 2 door mijn goede Europese ranking. We zwommen in een meertje dat zo klein was dat we wel 3 ronden moesten zwemmen. Iedere ronde moesten we eruit, over een houten steiger rennen en er weer induiken. Ik kwam goed vooraan uit het water, maar helaas niet bij de eerste 2 dames, die gelijk keihard wegreden. Deze twee goede fietsers, de Britse Vanessa Raw en de Tsjechische Radka Vodickova hebben we de rest van de wedstrijd niet meer terug gezien. Ik zat samen met Danne Boterenbrood in de kopgroep, waarin vrijwel alle dames zaten. De eerste 2 ronden (van de 7) had ik het nog zwaar op de heuvel, maar daarna ging het steeds beter. Op het laatst had ik zelfs het gevoel dat ik nog wel een paar ronden extra kon! De wissel van het fietsen naar het lopen was vrij hectisch; na een afdaling en een scherpe bocht op de kasseien moesten we afstappen en met onze fiets op de nek een paar trappen omlaag. Gelukkig ging alles goed en ging ik samen met Danne redelijk voorin de groep lopen. De eerste 5 kilometer liepen we samen op. Het leek wel een herhaling van het NK in Stein; bergop liep Danne met haar lange passen bij me weg, en bergaf kon ik weer aansluiten. Samen gingen we op jacht naar de dames voor ons. We haalden de goede loopster Anja Knapp bij en na 5 kilometer liep ik bij Danne weg. Lange tijd leek het nog of ik de nummer 5 in de wedstrijd, de Duitse Tina Herklotz, in kon halen, maar die had een goede laatste ronde en ik kon het gat niet meer dichten. Ik werd dus 6e en Danne eindigde op een goede 8e plaats. Ik was best tevreden over deze stabiele wedstrijd. Ik wil de komende tijd mijn zwemmen nog wel wat verbeteren zodat ik hopelijk ook weer eens een keer met een klein groepje vooruit kan blijven, maar mijn lopen is op het moment gelukkig ook sterk genoeg om een goede uitslag te halen als ik met een grote groep ga lopen.

Al met al is de wedstrijd me erg mee gevallen. Het zal wel nooit mijn favoriete wedstrijd worden, maar ik sluit zeker niet uit dat ik volgend jaar terug kom. Het spook is verjaagd en door mijn goede klassering sta ik nu weer 3e op de Europese ranking!

Clinic Berk en Multi-Triathlon Aalsmeer

Na de wedstrijd in Carlsbad hebben we nog een paar dagen achtereenvolgens in het Beierse woud en op de Veluwe gekampeerd, waarbij we heerlijke fietstochten hebben gemaakt en lekker door het bos hebben gelopen. Altijd fijn, even een verandering van omgeving als je zoveel traint. Daarna gingen we richting Aalsmeer, voor de Multi-Supplies triathlon; altijd een fijne thuiswedstrijd en superleuk om te doen. Ik ging bij de start naast Sander staan, die onder andere speciaal voor deze wedstrijd vanuit Zuid-Afrika naar Nederland was gekomen, ondanks dat hij net een dochtertje heeft gekregen! Ik hoopte na de start gelijk in zijn benen te kunnen duiken en zodoende snel uit het gedrang van de meer dan 200 deelnemers te zijn. Ik zei nog voor de start tegen de mannen om me heen: ‘loop me aub niet omver bij de start, ik ben toch zo weg’, maar daar hadden ze duidelijk geen boodschap aan. Ik werd aan alle kanten geslagen, getrapt en onder water geduwd. Ik had zeker 200 meter nodig om uit het gedrang te komen. Mijn broer was inmiddels al weg, dat was wel balen. Uiteindelijk kwam ik toch als 2e uit het water, 50 seconden achter Sander, wat nog niet zo slecht was. Ik sprong op de fiets voor 40 km fietsen zonder stayeren, dat is altijd wel even wennen. In een groep vliegt die 40 kilometer voorbij, je bent constant aan het opletten en er gebeurd van alles. Maar vandaag moest ik alleen tegen de wind in fietsen. Gelukkig had ik niet veel tegenstand. Met 2 minuten voorsprong op de nummer 2 ging ik lopen. Al gauw had ik in de gaten dat mijn voorsprong alleen maar groter werd, en heb ik de wedstrijd redelijk rustig uit kunnen lopen. Dat was fijn, want 3 dagen later stond mijn volgende wedstrijd al gepland! Ik won uiteindelijk met 6 minuten voorsprong op Hanneke de Boer, terwijl Multi-atlete Diane Gorter 3e werd.

Op de dag voor de triathlon van Aalsmeer verzorgden mijn broer Sander en ik een hardloopclinic voor de medewerkers van onze sponsor ‘Berk Accountants en belastingadviseurs’ in de Kennemerduinen. Het weer bleef gelukkig goed en we hebben een mooie looptraining gegeven. Ik vond het een ontzettend leuke ochtend en getuige de reacties achteraf gold dat ook voor de deelnemers. Volgend jaar weer!

De Generali Zwin triathlon van Knokke

3 dagen na de triathlon van Aalsmeer deed ik weer mee met een niet-stayer wedstrijd. Aan deze wedstrijd deden vooral ‘lange afstand’-atleten mee, omdat het maar 1000 meter zwemmen was en wel 45 kilometer fietsen. Het leek mij een goede training om weer 45 kilometer alleen te fietsen. Ik had een tijdrithelm en een dicht wiel geleend van trainingsmaatje Heleen bij de Vaate, een ligstuur van mijn broer, en zodoende mijn groene ridley omgebouwd tot een heuse tijdritfiets. Helaas ontdekte ik dat tijdrijden een vak apart is, en dat ik dat vak nog niet zo goed beheers…

De topdames startten in een vak apart, precies 17 minuten voor de heren. Deze wedstrijd had namelijk nog een ander component; het was ook een battle of the sexes! Wie als eerste over de streep kwam, kreeg nog een extra prijs. De Belgische dames gingen allemaal op een kluitje liggen bij de start. Ik ging helemaal naar de zijkant en niemand was slim genoeg om naast mij te gaan liggen. Daarom was ik na de start gelijk weg en kon alleen de Belgisch Kampioene Olympische Afstand, Katrien Verstuyfd in mijn benen blijven. Ik kwam als eerste uit het water met Katrien in mijn voetspoor. De andere kanshebbers, Ironman-atleten Sofie Goos en Tine Dekkers, lagen toen al 2 minuten achter. Helaas kwam toen het onderdeel wat hun veel beter lag; het fietsen. Het fietsen met een dicht wiel vond ik erg eng door de harde wind; ik had het gevoel dat ik van de weg werd geblazen. Met name de bochten vond ik doodeng als de wind plotseling in mijn achterwiel kwam. Zodoende verloor ik bij iedere bocht onwijs veel snelheid. Misschien had ik meer moeten oefenen vantevoren… Tine Dekkers fietste ondertussen als een kerel en kwam al snel langszij. Ze fietste zo hard dat ze binnen no-time uit het zicht was verdwenen. Sofie Goos kwam op ongeveer de helft van het fietsen langs. Ik voerde ondertussen vooral een gevecht tegen mezelf. Ik vond het zo saai en ik kreeg overal pijn. Petje af hoor, voor atleten die 180 kilometer lang gefocused kunnen blijven! Ik fietste dramatisch slecht en kwam met minuten achterstand als 11e(!) van de fiets. Gelukkig kwam toen het lopen, en kon ik bijna alles weer recht zetten. Ik begon aan een super-inhaalrace die op 10 seconden van het podium eindigde op de 4e plaats. Dat was wel echt super. Ik liep de snelste looptijd (35:40!), een tijd waar maar weinig mannen aan kwamen. Achteraf was ik toch nog best tevreden; ik had de snelste zwem- en looptijd, en het fietsen ben ik gewoon niet gewend. Maar als ik in het vervolg nog meer van dit soort wedstrijden wil doen, zal ik zeker meer op het ‘alleen-fietsen’ moeten trainen, want dit was eigenlijk wel een beschamend optreden. Jochen dacht zelfs dat ik een ongeluk had gehad omdat het zo lang duurde voor ik terug was! Nou ja, volgend jaar zal ik beter beslagen ten ijs komen.

De 10 km van Meerssen

Als laatste wedstrijdje in dit verslag de 10 kilometer van Meerssen. Na de goede looptijd in Knokke hoopte ik hier een PR te lopen, ondanks het heuvelachtige parcours. Ik begon goed en liep met de eerste dame Evelien Ruiters mee. Na 5 kilometer kwam ik door in 18:20 en lag ik nog op schema om onder de 37 minuten te lopen. Helaas was toen de pijp leeg; ik ging helemaal kapot. De laatste ronde merkte ik opeens hoe zwaar het parcours eigenlijk was… Ik werd nog wel 2e maar mijn tijd van 38:02 viel me wel wat tegen. Het was maar een trainingswedstrijd in een zware trainingsperiode, maar ik had toch gedacht dat ik wel harder zou kunnen lopen. Nou ja, over 2 weken heb ik weer een ETU-cup in Mar Menor (Spanje), en daar moet het gebeuren. Volgende week doe ik ook nog mee met het NK duathlon in Tilburg. Ook dat is vooral een zware trainingswedstrijd, maar natuurlijk hoop ik wel dat ik het heel goed ga doen. De concurrentie is erg sterk dus het belooft een leuke wedstrijd te worden!

Tot gauw, groetjes! Birgit