2e in Meerssen, pech in worldcup Lorient

Hallo allemaal!

Na alle bruiloft-hectiek ben ik weer hard aan het trainen geslagen. Als trainingswedstrijd deed ik de 10 km van Meerssen mee. De eerste 4 km gingen erg goed, ik liep samen met mijn trainingsmaatje Mechtild Panhuysen. Zij loopt normaal gesproken harder dan ik, maar het voelde erg goed aan. Op het laatst moest ik mijn harde start een beetje bekopen, maar ik was toch erg tevreden met mijn tijd van 38.37 op dit heuvelachtige parcours en middenin een trainingsweek. Ik werd 2e achter Mechtild, waardoor we goed 'geel' op het podium stonden (in de Ron-for-Run-outfit).

Na deze fijne test heb ik nog 2 weken hard getraind voor mijn laatste worldcup dit seizoen. Met name het zwemmen en het lopen voelde supergoed aan, en ik had hoge verwachtingen. Ik had alleen niet zoveel gefietst de laatste weken, maar goed, het parcours zou toch vlak zijn...

Aangekomen in Lorient na een lange autorit zagen we echter dat er niet zoveel vlakke wegen waren in de stad... Het parcours was dus ook op zijn minst heuvelachtig te noemen. Dat was even schrikken, hier was ik niet op voorbereid. Nou ja, ik hoopte dat ik het in de groep wel aan zou kunnen. Gewoon bijten en eraan blijven hangen.

Over bijten gesproken; de dag voor de wedstrijd gingen we het zwemparcours verkennen. Naast het ponton zwommen heel veel kleine visjes, dat was erg leuk. Totdat er een enorme school grote vissen aankwam die de kleine visjes opaten! Het waren misschien wel 200 supergrote vissen die 'op jacht' waren. Lekker om daar bij te springen... Gelukkig hadden ze geen interesse in kleine triathletes... :-)

Maar goed, de wedstrijd. Zoals zovaak blijken de dingen waar je vooraf bang voor bent (eraf gereden worden met fietsen) niet te gebeuren en gebeuren er weer andere dingen die je niet verwacht had. Ik had een goede start, maar ik stond naast een aantal goede zwemmers en we zwommen elkaar een beetje in de weg. Na ongeveer 200 meter werd ik 'gesandwiched' en zwommen de dames rechts en links van mij min of meer over mij heen. Ik worstelde om los te komen, en toen werd mijn wetsuit opeens opengetrokken... Hij liep gelijk vol water. Dit had ik nog nooit gehad, omdat mijn wetsuit eigenlijk niet open te trekken is, omdat de rits van beneden naar boven opengaat. Toen maakte ik een grote fout door te proberen hem weer dicht te krijgen. Hij zat nog wel vast bij mijn nek, en ik was bang dat hij helemaal los zou gaan als ik niets zou doen. Maar het lukte me niet de rits te pakken te krijgen, en uiteindelijk had ik veel kostbare tijd verloren en moest ik, nog steeds met een wetsuit waar het water doorheen golfde, de achtervolging inzetten. Dat was dus een onmogelijke opgave. Ik haalde nog wel wat mensen in, maar ik kwam in de 2e groep uit het water, ver beneden mijn normale niveau.

Ik bleek op de fiets behoorlijk sterk te zijn, maar we waren met te weinig om wat te kunnen doen tegen de grote kopgroep. De paar goede dames die ook in mijn groep zaten stapten uit de wedstrijd, waardoor we helemaal geen kans meer hadden om terug te komen. Met 3 minuten achterstand begonnen we aan het lopen. De kans op een goede klassering was toen al verkeken. Ik werd 26e, echt een onwijze teleurstelling. Ik had toch zeker op een top-20 gehoopt. Maar goed, ik weet waar het aan lag, het was gewoon domme pech. Zoiets kan altijd gebeuren, alleen hoop je dat dat in een wat minder belangrijke wedstrijd gebeurd. Voortaan weet ik dat ik gewoon keihard moet doorzwemmen, dan had ik misschien nog in het staartje van de kopgroep gezeten. Ik leer elke wedstrijd weer wat bij...

Nu maar weer gauw verder trainen voor de laatste wedstrijd van het seizoen; de ITU premium cup van Alanya. Ik sta momemteel 3e op de Europese ranking, maar ik kan nog 2e worden als ik het daar erg goed doe. Maar ik kan ook 6e worden, het staat allemaal erg dicht bij elkaar. Het wordt dus een spannende wedstrijd, waar veel goede dames aan de start staan. Hopelijk kan ik het jaar goed afsluiten.

Tot gauw, groetjes! Birgit